Terwijl ik tijdens een koffie date vertelde dat ik nog wat inspirerende verhalen voor mijn blog zocht,  zei Marit enthousiast:  “ik heb nog wel een leuk verhaal voor je blog! Een oud-collega van mij heeft een aantal drastische carriereswitches gemaakt. Ze is ooit gestart als verpleegkundige, ging toen werken in de buitendienst bij een Farmaceutisch bedrijf, om vervolgens het roer om te gooien als recruiter en inmiddels is ze toch weer verpleegkundige. Echt iemand die durft, heel inspirerend!”

Jullie zullen begrijpen dat dit verhaal mij inderdaad nieuwsgierig maakte. Ik moest Cynthia (31) – de collega over wie het ging – echt even spreken.  Hoe heeft ze de drastische stappen in haar jonge carrière durven maken en is ze blij met wat ze nu doet?

Hoe ben jij je carrière gestart?

Ik ben mijn carrière begonnen als verpleegkundige in het ziekenhuis. Ik heb dit bijna 3 jaar gedaan toen ik uiteindelijk bij mezelf merkte dat ik het onregelmatige werken niet fijn vond en het lichamelijk ook behoorlijk zwaar was.  Bovendien ging het meeste van mijn tijd naar alles behalve het contact met patiënten. En juist het contact met de patiënten was voor mij de reden om dit werk te gaan doen. Toen ben ik de farmaceutische industrie ingerold.

Hoe ben je van verpleegkunde de farmaceutische industrie in gerold?

Heel simpel, via een wervingenselectie bureau. Zij zeiden tegen mij: wij hebben een baan voor je gevonden waar je kunt pionieren, je eigen gang kunt gaan en je eigen klanten hebt. Nou zo gezegd zo gedaan, ineens werkte ik in de buitendienst van een groot farmaceutisch bedrijf. Daar heb ik uiteindelijk bijna 4 jaar gewerkt maar op een gegeven moment ging het knagen. Ik dacht: is dit het nou? Ik vond het tijd om een volgende stap te zetten. Ik wist namelijk bij mezelf, anders ga ik hier nooit meer weg. Nou en dan komt weer zo’n moment dat je gaat nadenken; wat zou ik nog meer kunnen gaan doen? En ineens bedacht ik me dat de recruitment wel iets voor mij zou kunnen zijn. Ik dacht, ik ben een echte verbinder dus ik kan goed de verbinding leggen tussen werkgever en werknemer. Bovendien ben ik goed in klantcontact en kan ik goed gesprekken voeren.  Met al deze conclusies op zak ben ik  gaan solliciteren. Binnen 2 weken had ik een baan als recruiter/consultant.

Wat een drastische stap om ineens de recruitment in te gaan, hoe komt dat?

Als ik iets in mijn hoofd heb zitten dan doe ik dat ook. Ik geloof echt in dingen proberen, en dan soms ook onderuitgaan. Gewoon weer opstaan en ervaren dat dit het niet is. Nou en dat heb ik dus ook gedaan bij het recruitment kantoor waar ik ben gaan werken. Ik heb er nog geen 3 weken gewerkt en ben nog nooit zo ongelukkig geweest.

Wat maakte jou ongelukkig in je baan als recruiter?

Ik zat op een stoel in een kantoortuin en voelde me echt letterlijk gevangen. Je moet je voorstellen dat ik echt de hele dag potentiële kandidaten moest bellen. Ik moest tientallen telefoontjes per dag doen. Alleen tussendoor een uurtje pauze om lucht te scheppen. Vreselijk vond ik het.  Maar goed, ik zat nog wel in mijn proefperiode dus toen mijn werkgever en ik besloten niet met elkaar verder te gaan kwam ik gelijk in de WW terecht. Toen ben ik meteen ook 3 maanden werkloos geweest.  Uiteindelijk heb ik dan toch maar weer de stap terug naar de farmacie gemaakt. Want ja, dat was op dat moment het makkelijkst om te doen. Maar toen wist ik al dat ik dat eigenlijk niet meer wilde. Maar ja ik moest geld verdienen dus maakte ik een praktische keuze om als Accountmanager aan de slag te gaan. Mijn contract werd daar na een jaar niet verlengd waardoor ik wederom in de WW terecht kwam. En toch besloot ik daarna tóch weer in de farma als accountmanager te gaan werken.

Waarom ging je toch iets doen waar je hart niet lag?

Als je eenmaal in dat wereldje van accountmanagement zit dan kom je er bijna niet meer uit. Farma is echt een goudenkooi. Je rijdt in dikke auto’s en je krijgt een heel goed salaris.  Ik wist dat ik dat  nergens anders meer ging krijgen. Maar goed, tegelijkertijd wist ik dat ik er niet gelukkig van zou worden en dat ik een andere stap moest gaan zetten.

Wanneer ging bij jou de knop om, dat je wist dat toch echt iets moest gaan doen waar je gelukkig van zou worden?

Dat komt voornamelijk door mijn privé situatie. Ik had in korte tijd een hoop narigheid meegemaakt en begon me telkens meer te beseffen wat de waarde van geluk is. Ik leef maar een keer dus ik wist dat ik iets moest gaan doen waar ik wel gelukkig van zou worden. Een belletje met een vriendin gaf de doorslag. Ik vertelde haar wederom dat ik eigenlijk mijn BIG registratie wilde halen zodat ik toch weer aan de slag zou kunnen als verpleegkundige. Maar ik benoemde wederom al mijn smoesjes dat ik geen tijd zou hebben, geen geld, etc. En toen drukte ze mij met de neus op de realiteit: “hou een keer op met je smoesjes en ga nou echt een keer die BIG registratie halen”. En op dat moment barstte ik in tranen uit. Ik voelde tot in mijn tenen dat het nu echt anders moest.  Een soort realiteitsbesef. Ik zeg altijd heel wijselijk tegen iedereen dat je moet doen waar je gelukkig van wordt maar zelf deed ik dat niet.  En op dat moment besloot ik mijn BIG registratie te halen. Binnen 10 minuten had ik me aangemeld voor de bijscholing en ook het landelijk examen heb ik me gelijk voor ingeschreven.

Want met die BIG registratie wilde ik, net als die vriendin van mij, aan de slag als Arboverpleegkundige. Zij riep namelijk al tijden tegen mij dat dit op mijn lijf geschreven was. Ik ben namelijk een hulpverlener en wil iets voor mensen kunnen betekenen. Mensen ook echt op een andere manier naar dingen laten kijken en ze een stapje verder helpen in hun proces.

Zo gezegd, zo gedaan. Toen heb ik weer scholing moeten volgen (een week of 4)  en heb ik in maart 2018 een landelijk examen gedaan. Nadat ik te horen kreeg dat ik geslaagd was, ben ik heel gericht gaan solliciteren bij arbodiensten. En nu werk ik sinds 1 september 2018 bij HumanCapitalCare.

Ben je blij met je keuze?

Ik heb geen dag spijt gehad van al mijn keuzes die ik gemaakt heb maar met name deze niet.

Wat ik nu doe zet mij in mijn kracht als verbinder en contactmaker. Ik doe nu preventie en verzuimspreekuren en coach ook leidinggevenden over o.a. verzuim en hoe ze daar het beste mee om kunnen gaan. Ik heb de vrijheid om het zelf richting te geven en de ruimte om te doen wat ik denk dat goed is(uiteraard binnen de wettelijke kaders) Iedere dag help ik mensen een stap te zetten die voor hun goed voelt zodat ze uiteindelijk, net als ik, iets gaan doen waar ze (hopelijk) blij van worden en in ieder geval inzicht hebben gekregen.

Wat is jouw tip voor mensen die nu even vastlopen in hun carrière en niet weten wat ze willen?

Ga onderzoeken waar je passie ligt en volg je hart. Ontdek voor jezelf wat dat is door op onderzoek uit te gaan met bijvoorbeeld een loopbaancoach, een huisarts, een bedrijfsmaatschappelijk werker of wat dan ook. Ik vind altijd: stil staan is achteruitgang. Kom in beweging, ga dingen uitproberen. Ga op onderzoek uit als je niet weet wat je leuk vindt.

Maar het belangrijkste is dat je gaat denken in mogelijkheden en niet in beperkingen!

Wil jij net als Cynthia een succesvolle carriereswitch maken? Met de online cursus Jouw Carrière Kompas krijg jij de tools en inzichten om dit te doen!

Herken jij je in het verhaal van Cynthia? Of ben je geïnspireerd? Laat het haar in het reactieveld onderaan de pagina weten, dat vindt ze vast leuk!